Menażka

Numer inwentarzowy Czas powstania Wymiary w cm.
IPRM/MIL/8 XX w.
  • Wysokość: 23
  • Średnica: 12
  • Głębokość/długość: –

Opis

Zbudowana jest z aluminium koloru szarego. Ma kształt walca, tłoczenia na całości. Pokrywa na zawias metalowy, zamknięcie jak w butelkach kapslowych. Menażka posiada trzy uchwyty na pasek, paski materiałowe dość zniszczone.

Historia     obiektu

 Dawniej menażki służyły jako naczynie do spożywania posiłków, a czasem do ich przygotowywania. Menażki były używane głownie przez żołnierzy i harcerzy. W 1931 roku zatwierdzono finalny, nieznacznie zmodyfikowany projekt menażki opracowanej w Instytucie Technicznym Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych, który po przyjecie na uzbrojenie otrzymał oficjalne oznaczenie menażka żołnierska wz. 23/31. Używana do produkcji blacha stalowa miękka była w tym modelu cynowana.Pierwszy model powstał w latach 20-tych XX wieku w firmie Brun i został przyjęty na uzbrojenie jako menażka żołnierska wz. 23. Używana do produkcji blacha stalowa miękka była ocynkowana

Produkcją seryjną menażek zajmowało się w Polsce kilku producentów:

  • Fabryka Wyrobów Aluminiowych i Blaszanych „Pelikan” Spółka z o.o. w Warszawie na ul. Stępińskiej 10/16 (stosowano sygnaturę F.W.A.B.);
  • Huta Ludwików Spółka Akcyjna w Kielcach na ul. Zagnańskiej 27;
  • Huta Silesia w Rybniku na ul. Przemysłowej 8;
  • „Olkusz” Fabryka Naczyń Emaliowanych Spółka Akcyjna w Olkuszu – Oddz. Zakł. „Ideal” w Wolbromiu (stosowano sygnaturę JDEAL);
  • Fabryka „Światowit” w Myszkowie (należąca do Koncernu „Modrzejow-Hantke” Zjednoczone Zakłady Górniczo-Hutnicze  Spółka Akcyjna w Sosnowcu).

Sygnatury producenta umieszczano na ścianie i dnie kociołka oraz rączce rondelka. Na menażkach umieszczano najpierw oznaczenie Okręgu Korpusu (liczby rzymskie), a od 1938 roku również numery rzeczoznawców dokonujących odbioru (kod dwucyfrowy np. 44).

Źródło: wikipedia, www.weu1918-1939.pl

Stan zachowania:

 średni

Opis dźwiękowy:

brak

Licencja:

ccLicencja CC BY 3.0 Polska