Hełm wojskowy (2)
| Numer inwentarzowy | Czas powstania | Wymiary w cm. |
|---|---|---|
| IPRM/MIL/2 | XX w. |
|
Opis |
Hełm w kolorze ciemnobrązowym. Wydłużony przód – daszek lekko uniesiony, brak zapięcia i wydłużone w okolicy uszu. Mocno pordzewiałe i z licznymi dziurami. |
Historia obiektu |
W chwili rozpoczęcia I wojny światowej okazało się, że stosowane dotychczas (wykonane ze skóry lub tkaniny) nakrycia głowy nie zapewniają żołnierzom dostatecznej ochrony. Po wprowadzeniu przez Francuzów bardzo udanego (pierwszego nowoczesnego) hełmu Adrian wz. 15, Brytyjczycy postanowili zapewnić podobną ochronę również swoim żołnierzom. Konstrukcja hełmu wzorowana była na średniowiecznym kapalinie. Wykonywany był z jednego płatu blachy stalowej metodą wytłaczania, dzięki temu uzyskiwał on dużą wytrzymałość. Drugą ważną zaletą był niski koszt nieskomplikowanej produkcji. Zadaniem hełmu była osłona głowy oraz ramion przed odłamkami. Hełm to zadanie spełniał dobrze, jeśli żołnierze przebywali w okopach. Po wyjściu z nich objawiała się olbrzymia wada – hełm praktycznie nie chronił boków głowy. Hełm początkowo posiadał skórzany wkład – fasunek oraz skórzany pasek pod brodę. W roku 1936 wprowadzono nowszą wersję z wygodniejszym wkładem oraz paskiem materiałowym (wersja Mk. 1 H2)Waga hełmu, według producenta, wynosiła około 1,2 funta (0,5 kg)
W odrodzonej po I wojnie światowej Polsce, znalazło się wiele rodzajów obcego oporządzenia i uzbrojenia. W tym także hełmy brytyjskie Mk. 1, a także amerykańskie M1917. Ich pochodzenie było różne. Były w nie wyposażone polskie oddziały formowane w okolicach Murmańska, a także częściowo Armia Hallera. Hełmy te znalazły się w magazynach, stanowiąc rezerwę sprzętową (w spisie z 1928 występują w liczbie 2 086 sztuk). Źródło: Jacek Kijak, Hełmy Wojska Polskiego 1917-2000, Warszawa 2004, wikipedia |
Stan zachowania: |
średni |
Opis dźwiękowy: |
brak |
Licencja: |
 Licencja CC BY 3.0 Polska |
Drukuj
