Zegar stojący (2)
| Numer inwentarzowy | Czas powstania | Wymiary w cm. |
|---|---|---|
| IPRM/REG/15 | XX w. |
|
Opis |
Drewniany zegar w bardzo złym stanie.
Budowa skrzynkowa; z przodu na drzwiczkach znajdują się 2 szyby – górna okrągła, dolna prostokątna. Mocno zniszczony dół zegara – brak dna, tył i przód połamany, dolna szyba wysunięta do dołu. Brak mechanizmu wahadłowego. Tarcza zegara jest metalowa, z czytelnymi, czarnymi cyframi. Liczne ślady po kornikach. Brak oznaczeń producenta. |
Historia obiektu |
Zegar wahadłowy – zegar mechaniczny wykorzystujący wahadło jako regulator chodu do odmierzania czasu. Do wskazywania czasu w zegarach wahadłowych wykorzystuje się wskaźnik analogowy w postaci tarczy i wskazówek. Zegar wahadłowy napędzany jest zazwyczaj siłą grawitacji (obciążnik na lince), sprężyną lub elektromagnesem.
Zegar wahadłowy jest bardzo wrażliwy na zakłócenia pracy wynikające ze zmian temperatury, ciśnienia, niewłaściwe ustawienie oraz drgania pochodzące z otoczenia, dlatego zegary te budowane są wyłącznie jako stacjonarne. Mają one obudowy w postaci szafki, najczęściej drewnianej o zróżnicowanych wymiarach. Duże zegary z długim wahadłem ustawiane są na podłodze, mniejsze wieszane na ścianie lub ustawiane na półce (zegar kominkowy). Najczęściej spotykane zegary wahadłowe to zegary bijące (wybijające pełne godziny, półgodziny i kwadranse), kukułkowe (mechanizm bicia jest zastąpiony przez system piszczałek), wygrywające melodie (kuranty) oraz wskazujące czas (chodziki). Pierwszy zegar wahadłowy został zbudowany przez Christiaana Huygensa, który około roku 1657 zastosował w praktyce prawo ruchu wahadłowego sformułowane przez Galileusza. Źródło: wikipedia |
Stan zachowania: |
zły |
Opis dźwiękowy: |
brak |
Licencja: |
 Licencja CC BY 3.0 Polska |
Drukuj
