Aparat telefoniczny (2)
| Numer inwentarzowy | Czas powstania | Wymiary w cm. |
|---|---|---|
| IPRM/REG/2 | XX w. |
|
| Opis | Aparat centralnej baterii serii CB49/B-E wyprodukowany w czerwcu 1962 roku przez RWT.
Kolor aparatu – czarny. Czytelna tarcza numeryczna. Długość słuchawki – 23cm. Z przodu aparatu – spory ubytek (wyłamane) tworzywo. Od spodu oznakowanie nr seryjnym i oznaczenie producenta „RWT, CB-49/B-E, PN-56/T-82300”. |
Historia obiektu |
Już w XVII w. ludzie zaczęli zdawać sobie sprawę z możliwości przesyłania głosu za pośrednictwem metalowego przewodu. Można tego dowieść w prosty sposób, za pomocą dwóch metalowych naczyń połączonych drutem.
Za wynalazcę telefonu uważa się Aleksandra Bella, który pierwszy opatentował ten wynalazek, lecz koncepcja narodziła się wcześniej. Jedno z pierwszych urządzeń skonstruował Antonio Meucci. Kiedy jego żona zachorowała, Meucci skonstruował telefon, dzięki któremu kobieta mogła z domu porozumiewać się z warsztatem. Później Włoch zmodernizował wynalazek tak, by można było się nim porozumiewać na znaczną odległość. Nie było go jednak stać na opłacenie patentu. Podobnych prób dokonywał także Niemiec Philipp Reis. W roku 1876 dwóch wynalazców, Elisha Gray i Alexander Bell, samodzielnie zaprojektowało swoje telefony. Obaj mężczyźni szybko udali się do urzędu patentowego; dzieliła ich różnica kilku godzin; Bell jako pierwszy opatentował swój telefon. Elisha Gray i Alexander Graham Bell stoczyli słynną bitwę prawną o wynalezienie telefonu; zwycięsko wyszedł z niej Bell. Telegraf i telefon są zbudowane na bazie przewodów elektrycznych, a sukces telefonu Bella wyniknął bezpośrednio z jego prób udoskonalenia telegrafu. Elektromagnes przekształcał drgania cienkiej metalowej membrany mikrofonu powstające pod wpływem fal dźwiękowych wytwarzanych przez mówiącego. Drugi elektromagnes odbierał i ponownie przekształcał w fale dźwiękowe drgania podobnej membrany umieszczonej w słuchawce, która początkowo była oddzielona od mikrofonu. Opatentowany w 1877 przez Thomasa Alvę Edisona mikrofon węglowy wkrótce jednak na ponad sto lat wyparł mikrofon elektromagnetyczny, natomiast słuchawka używana w aparatach nadal działała w oparciu o efekt elektromagnetyczny i stalową membranę. Początkowo do łączenia abonentów zatrudniano operatorów. W 1889 roku Amerykanin Almon Brown Strowger wynalazł automatyczną centralę telefoniczną, która początkowo łączyła telefony, z których numer wybierało się za pomocą trzech przycisków, oznaczających kolejno jedności, dziesiątki i setki. Po raz pierwszy telefon z tarczą do wybierania numerów użyto w 1896 roku, a telefon z klawiaturą w 1963 roku. Źródło: wikipedia, telemuzeum.uke.gov.pl |
Stan zachowania: |
średni |
Opis dźwiękowy: |
brak |
Licencja: |
 Licencja CC BY 3.0 Polska |
Drukuj
