Stępa

Numer inwentarzowy Czas powstania Wymiary w cm.
IPRM/ETN/186 XX w.
  • Wysokość: 84
  • Szerokość: 29 (góra)
  • Głębokość/długość: –

Opis

 

 

Stępa ręczna bez stępora.

Pojemnik wyciosany jest z pnia drzewa o średnicy wylewu około 29 cm, bez obręczy.

Wewnątrz niego znajduje się wyokrąglone wgłębienie. Pojemnik posiada liczne pęknięcia.

Podstawa pojemnika stępy jest walcowata.

Historia     obiektu

Stępy, zwane również moździerzami kaszarskimi, używane były powszechnie w wielu domach jeszcze w okresie międzywojennym. Za ich pomocą obłuskiwano i kruszono ziarno zbóż na kaszę, między innymi kaszę jaglaną lub pęcak. Stępy były wykorzystywane również do otłukiwania, czyli śrutowania ziarna, rzadziej do tłuczenia ziarna na grubą mąkę (bardzo rzadko), a nawet tłoczenia oleju z siemienia lnianego.

Składa się z wysokiego, wąskiego naczynia wydrążonego w kamieniu lub drewnie (rodzaj moździerza) i drewnianego ubijaka zwanego stęporem. Często dolna, robocza powierzchnia stępora nabijana była metalowymi ćwiekami.

Najpopularniejsze były drewniane stępy w kształcie wysokiego, wąskiego naczynia, które obsługiwano w postawie stojącej.

Były również stępy ręczne przysiadkowe, z jednego kawałka drewna, w których zarówno wydrążano samą stępę, jak i siedzisko wsparte dwiema wprawionymi nogami (do pracy siadało się okrakiem, oburącz dzierżąc stępor). Jako stępor, czyli ubijak, służył w tym wypadku podłużny, ciężki kamień, chociaż częściej używano stęporów drewnianych, które czasem były nabijane metalowymi ćwiekami.

Przez udoskonalenie stępy zaopatrzonej w młotkowaty stępor powstała stępa nożna:

stepa

Praca z wykorzystaniem stępy wymagała sporego wysiłku nie tylko ze względu na znaczną wagę stępora, ale i czasochłonność zajęcia. Warto wiedzieć, że „obsługą” stęp zajmowały się przede wszystkim kobiety, jednak na Kaszubach, gdzie były w użyciu stępory młotkowate, zajmowali się tym także (czy też wyłącznie) mężczyźni.

Stępy ręczne przysiadkowe występowały tylko na terenie Polski, gdzie ewoluowały na obszarach Małopolski Zachodniej i Śląska.

Źródło: „Kultura ludowa Słowian” Kazimierz Moszyński, cz. I, 1929 r.

Stan zachowania:

średni

Opis dźwiękowy:

brak

Licencja:

ccLicencja CC BY 3.0 Polska