Kantar zaprzęgowy (2)

Numer inwentarzowy Czas powstania Wymiary w cm.
IPRM/ETN/42 XX w.
  • Wysokość: 19
  • Szerokość: 32
  • Głębokość/Długość: 57

Opis

Kantar bez okularów, skórzany, zapinany na metalowe sprzączki szt. 2, posiada on 3 koła – złączki metalowe.

Historia     obiektu

Ofiarowany przez Ryszarda Pyda z Franciszkowa.

Uździenica bez kiełzna służąca do uwiązywania konia lub prowadzenia go w ręku. Skórzana, parciana lub z tworzywa sztucznego, z kółkiem u dołu do zakładania uwiązu lub łańcucha, nakładana koniowi na głowę.

Kantar umożliwia czyszczenie, prowadzenie i wykonywanie innych prac przy zwierzęciu.

Okulary w rekreacyjnym lub roboczym użytkowaniu nie są niezbędnym elementem uprzęży. Ich zadaniem jest ograniczanie koniowi  pola widzenia do tyłu i na boki. Pomagają koniowi skupić się na sygnałach przekazywanych lejcami i batem gdyż zapobiegają rozpraszaniu go przez otoczenie. Okulary jednak nie chronią przed płoszeniem się konia. W niektórych sytuacjach mogą nawet przyczyniać się do spłoszenia konia, gdy wystraszy się obiektu ,który nagle pojawi się w jego ograniczonym polu widzenia.

Skórzane kantary stosowane są podczas trzymania konia w stanowisku lub boksie, ponieważ nie powodują odparzeń.

Źródło: wikipedia, Moszyński K. – Kultura ludowa Słowian. cz 1. 1929 r.

Stan zachowania:

średni

Opis dźwiękowy:

brak

Licencja:

ccLicencja CC BY 3.0 Polska