Podkowa (1)

Numer inwentarzowy Czas powstania Wymiary w cm.
IPRM/ETN/166 XX w.
  • Wysokość: –
  • Szerokość: 13
  • Głębokość/długość: 13,5

Opis

Podkowa mocno zardzewiała – kształt litery U zachowany.

Historia     obiektu

 

Podkowa – metalowe wzmocnienie w kształcie litery U przybijane gwoździami (zwanymi podkowiakami) do kopyt końskich w celu zapobiegania ścieraniu się kopyt.

Podkowy mogą być przybite jedynie do przednich kopyt lub do wszystkich czterech. Podkowy zapobiegają ścieraniu się kopyt końskich i umożliwiają koniowi pracę na nienaturalnym dla niego podłożu. Dzięki nim, zmniejszone jest także ryzyko urazu kopyt, ponieważ osłaniają ich brzegi i podeszwę. Niektóre podkowy umożliwiają wkręcanie haceli, zapobiegających ślizganiu się konia na lodzie czy błocie, które mogłoby grozić poważnymi urazami konia i jeźdźca.

Od początków jeździectwa, kopyta końskie przysparzały kłopotów przy użytkowaniu koni, ponieważ szybko się ścierały. Spowodowane było to koniecznością dźwigania dodatkowego ciężaru oraz poruszaniem się po podłożu nie zawsze naturalnym dla konia, wybieranym przez jeźdźca. Około 400 roku p.n.e. grecki wódz Ksenofont, szukając sposobu utwardzenia kopyt, zalecał trzymać konie w stajniach o podłodze lekko pochyłej, dla zapewnienia odpływu moczu, brukowanych kostką “na grubość kopyta”. Kolejnym etapem na drodze do wynalezienia podków były stosowane przez Rzymian, jak i wiele innych ludów specjalne sandały dla koni – skórzaną lub metalową podeszwę przywiązywano do kopyt koni. Jednak prawdziwe podkowy, przybijane gwoździami, stanowiące jedyną skuteczną ochronę przed ścieraniem wynaleziono dopiero ok. 1000 roku; pojawiły się one u Celtów i Galów.

Wraz z pojawieniem się podków, pojawił się problem: podkute kopyta nie ścierały się, a więc stale narastały (kopyta rosną ok. 1 cm na miesiąc). Gdy kopyta stawały się zbyt długie, koń zmieniał postawę, co powodowało nietypowe obciążenie stawów, m.in. pęcinowych, a w konsekwencji poruszał się z coraz większym trudem. Dlatego konieczne stało się, co około 6 tygodni, rozkucie kopyt i przywrócenie im przez ostruganie normalnej długości i wysokości oraz ponowne ich okucie (przekucie).

Źródło: wikipedia, „Historia Kultury Materialnej Polski” A. Rutkowska

Stan zachowania:

średni

Opis dźwiękowy:

brak

Licencja:

ccLicencja CC BY 3.0 Polska