Maszynka do mielenia
| Numer inwentarzowy | Czas powstania | Wymiary w cm. |
|---|---|---|
| IPRM/ETN/116 | XX w. |
|
Opis |
Tradycyjne maszynki do mielenia mięsa (5 i 8”, ocynkowane) na wsi wykorzystywane były także z nadziewarką do robienia kiełbas po świniobiciu czy też formowania ciastek. Za mielenie odpowiada specjalna ślimacznica napędzana mechanicznie, dzięki kręceniu specjalną korbką, co wymagało sporego wysiłku. Mocno pordzewiała. Inne przeznaczenie takiej maszynki – do mielenia maku. |
Historia |
Maszynka do mielenia mięsa – mechaniczne narzędzie kuchenne, służące do rozdrabniania mięsa.
Najważniejszą częścią maszynki jest ślimacznica, która wprawiona w powolny ruch obrotowy (napędzana ręcznie – korbką, albo elektrycznie – silnikiem z przekładniami obniżającymi prędkość obrotową) przesuwa kawałki mięsa w kierunku obracających się wraz ze ślimacznicą noży rozdrabniających mięso przeciskane przez tarczę z niewielkimi otworkami o ostrych krawędziach. Wynalazcą ręcznej maszynki do mielenia mięsa w tej postaci był Niemiec Karl Drais, XIX-wieczny konstruktor także innych do dziś znanych i używanych urządzeń mechanicznych (albo ich pierwowzorów), jak maszyna do pisania i “maszyna biegowa” (pierwowzór welocypedu i później roweru), od jego nazwiska nazywanej wówczas drezyną. Źródło: wikipedia |
Stan zachowania: |
średni |
Opis dźwiękowy: |
brak |
Licencja: |
 Licencja CC BY 3.0 Polska |
Drukuj
