Kantar zaprzęgowy (3)

Numer inwentarzowy Czas powstania Wymiary w cm.
IPRM/ETN/43 XX w.
  • Wysokość: 2,8
  • Szerokość: 20,5
  • Głębokość/Długość: 35

Opis

Kantar niekompletny, skórzany, zapinany na metalową sprzączkę szt. 1, 1 kółko metalowe oraz dwa ćwieki – złączki.

Historia     obiektu

Uździenica bez kiełzna służąca do uwiązywania konia lub prowadzenia go w ręku. Skórzana, parciana lub z tworzywa sztucznego, z kółkiem u dołu do zakładania uwiązu lub łańcucha, nakładana koniowi na głowę.

Kantar umożliwia czyszczenie, prowadzenie i wykonywanie innych prac przy zwierzęciu.

Okulary w rekreacyjnym lub roboczym użytkowaniu nie są niezbędnym elementem uprzęży. Ich zadaniem jest ograniczanie koniowi  pola widzenia do tyłu i na boki. Pomagają koniowi skupić się na sygnałach przekazywanych lejcami i batem gdyż zapobiegają rozpraszaniu go przez otoczenie. Okulary jednak nie chronią przed płoszeniem się konia. W niektórych sytuacjach mogą nawet przyczyniać się do spłoszenia konia, gdy wystraszy się obiektu ,który nagle pojawi się w jego ograniczonym polu widzenia.

Skórzane kantary stosowane są podczas trzymania konia w stanowisku lub boksie, ponieważ nie powodują odparzeń.

Źródło: wikipedia, Moszyński K. – Kultura ludowa Słowian. cz 1. 1929 r.

Stan zachowania:

średni

Opis dźwiękowy:

brak

Licencja:

ccLicencja CC BY 3.0 Polska