Maglownica ręczna (3)
Numer inwentarzowy | Czas powstania | Wymiary w cm. |
---|---|---|
IPRM/ETN/103 | XX w. |
|
Opis |
Maglownica ręczna, drewniana.
Maglownica ma 22 spłaszczone karby, część karbów jest wyszczerbiona. Z tyłu maglownicy znajduje się haczykowata podpórka. Częściowo jest zniszczona przez korniki. |
Historia |
Maglownica, inaczej zwana również wałkownicą, składała się z dwóch części: wałka oraz grubej deski z uchwytem, która miała formę karbowaną. Narzędzie powszechnie spotykane było u Słowian Północnych: na Wielorusi, Rusi, w Polsce, Czechach i na Słowacji.
Moszyński pisał o maglownicy, że była „najpospolitszem (…) narzędziem mnącem i gładzącem wypraną, wyschniętą bieliznę jest wałkownica (czyli maglownica)”. W czasach, gdy gospodynie robiły pranie w pobliskich zbiornikach wodnych lub domowych baliach, tkaniny wykonane z włókien roślinnych w kontakcie z wodą i ługiem stawały się sztywne i szorstkie. Aby zaradzić niepożądanym skutkom prania wykorzystywano maglownicę, którą wygładzano podsuszoną bieliznę i płótna. Nawijano na wałek wypraną tkaninę tocząc po niej żłobkowaną częścią deski. W efekcie sztywne płótna nabierały elastyczności . Źródło: www.etnomuzeum.eu, „Kultura ludowa Słowian” Kazimierz Moszyński, cz. I, 1929 r. |
Stan zachowania: |
średni |
Opis dźwiękowy: |
brak |
Licencja: |
Licencja CC BY 3.0 Polska |