Pianino
| Numer inwentarzowy | Czas powstania | Wymiary w cm. |
|---|---|---|
| IPRM/REG/8 | XX w. |
|
| Opis | Pianino, strunowy młoteczkowy (klawiszowy) instrument muzyczny ze strunami ustawionymi pionowo. Klawisze biało-czarne (w takim modelu pojawiały się klawisze z kości słoniowej) z pokrywą, w której w środku jest przymocowana półeczka na nuty.
Pianino w kolorze czarnym, ale są otarcia w kolorze brązowym. Mechanizm i pedały są metalowe. Na samej górze podnoszona pokrywa i w środku widoczny mechanizm. Stan techniczny – bardzo dobry, wymaga jedynie strojenia. |
Historia obiektu |
Pianino ofiarował Włodzimierz Augustyniak.
Pianino firmy J. Gerstenberger (firmę założono w 1864 lub 1865, istniała co najmniej jeszcze w 1929 roku, przejęta wówczas przez Arthura Frankego). Za pierwszego budowniczego fortepianu uważa się Włocha Bartolomeo Cristoforiego, który zbudował pierwszy instrument strunowy z mechanizmem młoteczkowym ok. 1709 roku. Pierwsze pianino zbudował Jan Schmidt z Salzburga lub Grüneberger z Halle w końcu XVIII w. lub na początku XIX w. W 1802 roku Th. Lond skonstruował w Londynie pianino o naciągu skośnostrunnym. Mechanizm pianinowy ulepszył i opatentował Robert Wornum w 1826 r. Rozwiązanie to było na tyle dobre, że stosuje się je do dziś. Jedyną modyfikacją jest zastosowanie innego tłumika. Konstruktorami pianin byli także m.in.: Carl Bechstein, Julius Blüthner, Ignaz Bösendorfer, Ignaz Pleyel. Pianino zdobyło popularność w drugiej połowie XIX w., gdy w mieszczańskich domach zaczęło wypierać fortepian z powodu niższej ceny i mniejszych rozmiarów. W Polsce po II wojnie światowej pianina były produkowane w fabrykach: “Defil” w Lubinie, Calisia w Kaliszu (do 20 września 2007 r.), Legnickiej Fabryce Fortepianów i Pianin w Legnicy. Źródło: wikipedia, http://arspolonica.ocross.net |
Stan zachowania: |
bardzo dobry |
Opis dźwiękowy: |
pianino
– opowiada pan Adam Augustyniak |
Licencja: |
 Licencja CC BY 3.0 Polska |
Drukuj
