Międlica (2)

Numer inwentarzowy Czas powstania Wymiary w cm.
IPRM/ETN/124 XX w.
  • Długość: 105

Opis

Przyrząd w formie szerokiej deski ze szczeliną, w którą wchodzi dopasowany miecz służący do kruszenia twardych części łodyg lnu i konopi.

Miecz wyposażony w profilowaną rękojeść. Części międlicy połączone bolcem drewnianym.

Kolor drewna – ciemniejszy brąz – jakby lakierowane.

Historia

Międlica – drewniane narzędzie używane dawniej do międlenia lnu i konopi

Łamanie i kruszenie łodyg lnianych wykonywano za pomocą międlic lub cierlic. Są to jakby drewniane nożyce złożone z dwóch części – dolnej z jedną (międlica) lub dwoma szparami (cierlica) i górnej – z taką liczbą mieczy ile szpar w części dolnej. Ostrza uderzając w słomę, trafiały w wycięcia dolnej części i łamały części zdrewniałe. W ten sposób uzyskiwano włókno lniane oddzielone od drewna czyli paździerzy. Czynność te nazywano międleniem lnu. Była to bardzo powszechnie, wykonywana przez kobiety wiejskie, żmudna i czasochłonna.

Charakterystyczny odgłos pracujących międlic rozchodził się po wsiach w okresie jesiennym, w miesiącu, który w języku polskim nazywamy „październikiem”.

“Październik, bo paździerze baba z lnu cierlicą bierze” – paździerze, to połamana i pokruszona słoma lniana.

Źródło: Moszyński K. – Kultura ludowa Słowian. cz 1. 1929 r., wikipedia

Stan zachowania:

 dobry

Opis dźwiękowy:

brak

Licencja:

ccLicencja CC BY 3.0 Polska